Ik was een paar weken geleden op een barbecue met vriendinnen, waarvan twee zonder kinderen. Het was een mooie zomeravond, de zon scheen en er lagen heerlijke groentespiezen op de barbecue. Er werd gekletst, gelachen en gedronken. Het was gezellig. Totdat één van mijn vriendinnen, zónder kinderen, in een onschuldige bijzin de woorden, “ik ben ’s avonds ook vaak moe”, sprak. Toen giiiiiiieeeerden de moeders het uit. Maar echt, tranen over onze wangen, lange uithalen, we lagen stuk voor stuk in een deuk. De arme kinderloze vriendin zat er een beetje beteuterd bij te kijken, ze was echt moe.

Je hoort het vaak van moeders: het concept moe krijgt een nieuwe dimensie als je een baby krijgt. Zo snoerden wij onze kinderloze vriendin de mond omdat ze ook moe was en degradeerden dat zelfs tot; “je bent helemaal niet moe, je dénkt dat je moe bent.”

“Je bent helemaal niet moe, je dénkt dat je moe bent”

Maar is het niet vaak zo? Je voelt, denkt en handelt vanuit je eigen referentiekader. En hoe vaak zegt iemand niet als je aan degene een belangstellende hoe gaat het vraagt; moe. En als moe niet het antwoord is, dan is het vaak wel ‘druk’. Nog zo’n populair antwoord.

Ik heb me voorgenomen om beide antwoorden niet meer te geven op de vraag hoe het met me gaat. En wel om twee eenvoudige redenen. De eerste is dat als je zelf roept dat je moe bent, dan wordt je ook moe. Dat geldt voor alles. Door het hardop tegen jezelf en anderen te zeggen wordt het de waarheid. En laat je je daar nou net niet beter door gaan voelen. Je programmeert je brein als het ware non stop door te zeggen dat je moe of druk bent. Je indoctrineert jezelf met moe zijn. Dat doe ik mezelf dus niet meer aan. Er zijn vaak ook andere gemoedstoestanden die het vermelden meer dan waard zijn en waar ik me een stuk beter van ga voelen. Hoe anders voel je je als je ander antwoord geeft, zoals goed, gezond of gelukkig.

De tweede reden is dat ik voor het grootste deel zelf invloed heb op mijn eigen drukte of vermoeidheid. Er zijn tal van factoren die je moe of druk kunnen maken, en de meeste daarvan kan ik zelf beïnvloeden. Hoe laat ga ik naar bed, hoe organiseer ik mijn werk en het huishouden, hoe vol plan ik mijn weekenden, hoe vaak ga ik sporten en hoeveel tijd heb ik voor mezelf. Ik ben de baas over mijn agenda en dus ook voor een belangrijk deel over mijn energie.

Daarom vertrok ik bij de barbecue om 22:00 uur lekker richting huis om op tijd mijn bed in te duiken. En met mij, taaide iedereen af. We waren moe.